به گزارش پایگاه خبری اصفهان سبز در جمع خبرنگاران، علیرضا عبدالله زاده رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع شهرستان کاشان از ثبت رویداد جشنواره گلابگیری شهرستان کاشان در سطح بین المللی تقویم گردشگری وزرات خانه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی با پیگیری های این اداره خبر داد.
وی گفت: در راستای تحقق ساماندهی و حرفه ای سازی رویدادهای گردشگری در سند تحول دولت، رویداد گلابگیری شهرستان کاشان در تاریخ ۱۳ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴ و به شماره ۵۰۴۰۴۱۳۲ در سطح بین المللی در فهرست رویدادهای گردشگری ایران به ثبت رسید.
عبداله زاده با تاکید بر اینکه، گلابگیری، نه صرفاً فرآیندی برای تولید گلاب، بلکه رویدادی فرهنگی، آیینی و اقتصادی که طی دهههای اخیر به یکی از محورهای اصلی گردشگری بهاری در مرکز ایران بدل شده افزود: گلاب بهدستآمده از دیگهای مسی سنتی، نهتنها بخش مهمی از سوغات منطقه را تشکیل میدهد، بلکه از دیرباز در آیینهای مذهبی همچون شستوشوی سالانه ضریح ائمه اطهار ( ع) و مناسک حج مورد استفاده قرار میگیرد.
به گفته وی، شیوه سنتی گلابگیری، همچنان در روستاهای اطراف حفظ شده و از آن بهعنوان بخشی از «میراث ناملموس ایران» یاد میشود. آیینی که با کار گروهی، چیدن گل پیش از طلوع آفتاب و روشنشدن آتش دیگهای بزرگ آغاز میشود و تا طلوع خورشید، رایحهای دلانگیز به روستاها و شهرهای اطراف میپراکند.
دبیر ستاد اجرایی خدمات سفر شهرستان کاشان تصریح کرد: در جلسه ۸۹۱ شورای عالی انقلاب فرهنگی که در دیماه ۱۴۰۱ برگزار شد، ثبت «روز گل محمدی و گلاب» در ضمیمه تقویم ملی کشور تصویب و بر این اساس روز ۲۰ اردیبهشت به عنوان «روز گل محمدی و گلاب» در ضمیمه تقویم ملی ثبت شد.
عبداله زاده گفت: مراسم گلابگیری در مناطق مختلف شهرستان کاشان از اوایل اردیبهشت آغاز شده و تا اواسط خرداد در شهرهایی چون قمصر، نیاسر و برزُک و همچنین در روستاهای اطراف برگزار میشود.
وی، الگوی شکوفایی گل منطقه کاشان را بهصورت تدریجی دانست و ادامه داد: شکوفایی گل محمدی، از نواحی کویری به سمت ارتفاعات است و این توالی موجب شده که گردشگران بتوانند در بازهای نسبتاً طولانی، از نقاط مختلف شهرستان بازدید کرده و در آیین گلابگیری شرکت می کنند.
رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع شهر ستان کاشان تاکید کرد: با توجه به گرایش روزافزون خانوادههای شهری به سفرهای کوتاهمدت طبیعتگردی، آیین گلابگیری کاشان توانسته سهم مؤثری در تقویت اقتصاد محلی، رونق مشاغل خانگی و زنده نگهداشتن سنتهای بومی ایفا کند و یکی از معدود آیینهاییست که توانسته پیوندی میان میراث، اقتصاد و گردشگری برقرار نموده و به یکی از برندهای ملی گردشگری فرهنگی ایران تبدیل شود.