پیچ خطرناک اقتصاد ایران در دوران ریاست جمهوری ترامپ

به گزارش پایگاه خبری اصفهان سبز ، رسانه تجارت فردا با انتشار مطلبی در خصوص تحریم نفت ایران از سوی دولت زیاده خواه آمریکا به ریاست جمهوری ترامپ به شرح زیر آورده است:

وزیر خزانه‌داری آمریکا اعلام کرده که هدف کارزار «فشار حداکثری» دولت دونالد ترامپ آن است که صادرات نفت ایران به ۱۰ درصد سطح کنونی برسد.

آمارهای شرکت اطلاعات کالا (کپلر) نشان می‌دهد حجم تحویل نفت ایران به چین در ماه ژانویه امسال، اولین ماه بازگشت دونالد ترامپ به کاخ سفید، به ۸۴۷ هزار بشکه سقوط کرده که کمتر از نصف ماه نوامبر، قبل از پیروزی او در رقابت‌های انتخاباتی ریاست‌جمهوری است.

دونالد ترامپ در دور اول ریاست‌جمهوری خود فشار حداکثری بر ایران را افزایش داد و به‌طور مشخص، صادرات نفت ایران را تا جایی که می‌توانست محدود کرد.

ما کمترین میزان درآمدهای ارزی حاصل از صادرات نفت در ۵۰ سال گذشته را در سال ۱۳۹۹ تجربه کردیم و به صادرات ۳۰۰ تا ۵۰۰ هزار بشکه نفت رسیدیم.

با روی کار آمدن جو بایدن، گشایش‌هایی در صادرات نفت ایران حاصل شد. سوالی که در حال حاضر مطرح است این است که چشم‌انداز اعمال محدودیت و فشار ترامپ بر صادرات نفت ایران چطور پیش خواهد رفت؟

مسعود نیلی می‌گوید اگر ترامپ بخواهد همان ابتدا برای اینکه زهرچشم بگیرد ایران را تحت فشار قرار دهد و صادرات نفت را محدود کند، خیلی معادلات در ایران به هم می‌ریزد.

برای مثال بودجه سال ۱۴۰۴ بر مبنای یک میلیون و ۸۵۰ هزار بشکه نفت در نظر گرفته شده است و اگر آمریکا تحریم‌ها را تشدید کند و فاز نظامی ایران و اسرائیل ادامه پیدا کند، اقتصاد بیشتر از همیشه لطمه می‌بیند.

علاوه بر این ممکن است سال بعد مکانیسم ماشه فعال شود که این موضوع هم برای اقتصاد ایران بسیار خطرناک است.

فریدون خاوند، اقتصاددان، می‌گوید؛ تردیدی نیست که با نشستن دوباره ترامپ بر کرسی ریاست‌جمهوری آمریکا، فشار حداکثری این کشور بر ایران شدت خواهد گرفت که بخش نفت مهم‌ترین قربانی آن خواهد بود.

در این صورت بازگشت آمریکا به یک سیاست سرسختانه تحریمی علیه تهران به‌ویژه در عرصه نفتی، بسیار محتمل است و این احتمال، اگر تحقق یابد، کل شرایط اقتصادی کشور را، به گونه‌ای چشمگیر، از آنچه هست متزلزل‌تر خواهد کرد.

علی ماجدی، اقتصاددان و دیپلمات سابق نیز معتقد است، آن‌طور که به نظر می‌رسد صادرات نفت ایران در این دوره هم با محدودیت‌های بسیاری روبه‌رو خواهد شد و ممکن است مانند دور اول ریاست‌جمهوری ترامپ با مشکلات عدیده‌ای در این زمینه مواجه شویم.

در دور اول ریاست‌جمهوری ترامپ هر شرکتی که با ایران همکاری می‌کرد یا به دنبال خرید نفت از ایران بود، تحت تحریم شدید آمریکا و شرکت‌های آمریکایی قرار می‌گرفت.

بازگشت آمریکا به یک سیاست سرسختانه تحریمی علیه تهران به‌ویژه در عرصه نفتی، بسیار محتمل است و این احتمال، اگر تحقق یابد، کل شرایط اقتصادی کشور را، به گونه‌ای چشمگیر، از آنچه هست متزلزل‌تر خواهد کرد.

در پیچ بسیار خطرناک کنونی، در حالی که بخش بسیار بزرگی از ساختارهای قدیمی روابط بین‌المللی و نظام جهانی فرو ریخته، ایران باید بر پایه یک دادوستد خردمندانه با ایالات‌متحده آمریکا، و با هدف حفظ آینده کشور و فرزندان آن، خود را از رویارویی با مخاطرات غیرقابل جبران در امان نگه دارد.

نباید اجازه داد نیروهایی در مقیاس جهانی و منطقه‌ای با استفاده از این فرصت به ایران و هر آنچه برایش مقدس است، ضربه بزنند.

در میان‌مدت و درازمدت، تنها راه خارج شدن از بن‌بست‌های کنونی فراهم آوردن «طرحی نو» به منظور متحد کردن همه ایرانی‌هایی است که، چه در درون و چه در بیرون، دل در گرو حفظ و نوسازی زادگاهشان دارند.

ایجاد جو اعتماد در کشور و در فضای منطقه‌ای و جهانی آن، مهم‌ترین شرط برای تحقق بخشیدن به همین «طرح نو» در خدمت ایرانی نیرومند و امیدوار است.

علی ماجدی معتقد است اینکه ما به‌طور کلی مذاکره را کنار بگذاریم راه‌حل درستی نیست. ما باید به طرف مقابل بگوییم که با شرایط قابل قبول آماده مذاکره هستیم. البته ممکن است در مذاکره به جایی برسیم که اصلاً توافق نکنیم؛ در چنین شرایطی چیزی را از دست نداده‌ایم و می‌توانیم بگوییم به خاطر زیاده‌خواهی طرف مقابل مذاکره نکردیم. اما اگر به‌طور کلی مذاکره را کنار بگذاریم، به قول آقای ظریف کشورهای دیگر به جای ما مذاکره می‌کنند و در مورد سرنوشت ایران تصمیم می‌گیرند. به نظر من این دیپلماسی قابل قبولی نیست.