احمدی‌نژاد بت‌شکن! بت بزرگ را بشکن

به گزارش صدای جویا از اصفهان؛ محمدصادق شهبازی از دانشجویان عدالت‌خواه طی یادداشتی در واکنش به نامه اخیر احمدی‌نژاد به مقام معظم رهبری آورده است؛ آقای بهار! همچون همه روسای دولت تاریخ انقلاب (به‌جز دو شهید بزرگ رجایی و باهنر) از موضع دانای کل، طلبکار و رهنمود دهنده، به رهبری توصیه کرده‌اند. منتها فراموش کرده‌اند بگویند نقش خودشان در وضعیت فعلی چیست؟ چگونه ترکیب فعلی دولت و مجلس شکل گرفت؟ چه کسی اقتصاد را در اوج تحریم روی خلبان خودکار گذاشت و با درگیری‌های بی‌ربط و فرعی که مشترکا با اصولگرایان انجام می‌دادند مردم را خسته کرده و باعث اثر کردن فشار دشمن شد؟ آن‌هم زمانی که رهبری مدام از جنگ اقتصادی و اصلی- فرعی کردن مسائل می‌گفتند اما با وجود اختیارات به تعبیر ایشان بی‌بدیل نمی‌توانستند ایشان و اصولگرایان را از جنگ حیدری/نعمتی و بردن کشور به پرتگاه سازش باز دارند. اساساً چرا دعواهی ایشان همیشه با تشدید فشار دشمن بر نظام به‌ویژه در اقتصاد تقارن دارد؟ فراموش کرده‌اند بگویند چه کسی به اسم عدالت، نسخه‌های سرمایه سالارانه را در اقتصاد اجرا کرد و زمینه را برای نارضایتی مردم فراهم کرد؟ فراموش کرده‌اند کارنامه خود را در مورد آزادی بازخوانی کنند که حتی به یک تشکل دانشجویی مثل جنبش عدالت‌خواه که در انتخابات از ایشان حمایت کرده اما منتقد سیاست‌های ایشان بود حق حیات در دانشگاه نمی‌دادند. نگفتند آیا ایشان به تشکل‌های کارگری، پرستاران، معلمان و مستضعفان در دوره‌شان آزادانه حق اعتراض می‌دادند؟ آیا در درون دولت خویش هیچ منتقدی را تحمل می‌کردند؟ آیا وقتی منتقدین عدالت‌خواه ایشان در زمان دولت نهم، برچسب خوارج و گروه فرقان خورده و مورد برخوردهای امنیتی از درون و بیرون دولت، واقع می‌شدند شطر کلمه‌ای گفتند؟ در بیرون و درون قدرت، از کدام پرونده عدالت‌خواهی دفاع کرده‌اند؟ نگفته‌اند اگر انتخابات آزاد نیست و نهادهای دیگر دخالت می‌کنند، چگونه در ۸۴ و ۸۸ چنین ادعایی نداشتند؟ آیا انتخابات هرگاه به باند ایشان اجازه ورود بدهند آزاد است و هرگاه نه غیرآزاد؟ آیا مرغ پخته هم از چنین ادعای آزادیخواهی خنده نمی‌کند؟ همان‌گونه که از ادعای تبعیض ستیزی سردار دکتر خلبان! چنین مدعیانی به میدان آزادیخواهی بیایند، میدان کجا برود؟ راستی چرا این دادخواهی‌های ایشان فقط در مواردی است که مدعی هستند به ایشان و نزدیکانشان ظلم شده؟ در طول سال‌های اخیر مقابل کدام ظلم به مردم ایستاده‌اند؟ اصلاً کجا بودند؟ به‌راستی اگر در انتخابات رد صلاحیت نشده و نزدیکان ایشان دادگاهی نمی‌شدند و از دولت دهم درگیری سیاسی با روسای قوا نداشتند آیا بازهم ندای دادخواهی برمی‌دادند؟ در راه‌حل‌های ایشان برای اداره کشور مسئله اصلی مردم و کشور یعنی اقتصاد و جنگ اقتصادی در کجا قرار دارد؟ کدام راه‌حل سازوکاری و ساختاری برای رفع مشکلات مردم ارائه کردند؟ آیا تنها راه‌حل، بقای ایشان و تیمشان در قدرت است؟ وقتی در قدرت بوده‌اند کدام اصلاح ساختاری را کرده‌اند؟ اگر کرده‌اند، چرا بعد از ایشان همه‌چیز به بدتر از قبل برگشت. اساساً این تفاوت جهت‌گیری‌ها در دوره‌های مختلف نشان‌دهنده دست‌باز مدیران اجرایی نیست؟ فراموش کرده‌اند زمانی که دهه هفتاد، مدح نامه برای رییس دولت مطبوعشان هاشمی رفسنجانی می‌خواندند تنها کسی که علم اعتراض برای عدالت بلند کرده بود رهبر انقلاب بود! فراموش کرده‌اند وقتی در دانشگاه، مهم‌ترین دغدغه‌شان مقابله با دختر برگزیده بود، رهبری مسئله اول کشور را عدالت می‌گفتند. اساساً در سراسر دهه هفتاد و ابتدای دهه هشتاد که رهبری عدالت را گفتمان می‌کرد، ایشان کجا بودند؟ فراموش کرده‌اند حمایت‌های کم‌سابقه رهبری از شعارهای دولت خود را و سپر شدن رهبری در مقابل موج تهمت و تخریب تجدیدنظرطلبانی که امروز ایشان هم‌صدا با آنان به رهبری می‌تازد! و درخواست آزادی‌شان را از زندان می‌کند! خب چرا مردم سراغ شما بیایند، نسخه اصلی که هست که از ابتدا با اصل موضوع مخالفت کرده؟ فراموش کرده‌اند که خود بخشی از وضع موجود و عاملین آن هستند، چه بهشتی را به مردم وعده می‌دهند بهشت آشفتگی سال ۹۱؟ نمی‌توان با جاروجنجال از کرسی متهم به کرسی شاکی تغییر مکان داد! همان‌گونه که ولایت-ولایت کردن و تعطیل عقل و اختیار محافظه‌کاران و تکرار منطق اشعری-اموی مثل تقدم ولایت بر عدالت، حال به هم زن است. چنین ادعای عدالت‌خواهی و آزادیخواهی و منجی نمایی و حمله به مهم‌ترین سد مقابل دیکتاتوری و بی‌عدالتی هم حال به هم زن است. این روزها سخن رهبری در ۸۴ اثبات شد که کسی که درونش عدالت را برقرار نکند نمی‌تواند مدعی عدالت‌گستری در بیرون باشد. آری، بت بزرگ رو بشکن! بت نفس خودت را!!! انتهای پیام/د