سبک زندگی مردم ایران درحال تغییر است

به گزارش رسانه خبری صدای جویا از تهران، داوود حشمتی روزنامه نگار اصلاح طلب با انتشار یادداشتی با این عنوان که«سبک زندگی مردم ایران درحال تغییر است» به شرح زیر آورده است: اخیرا آگهی خانه های اشتراکی در تهران مورد توجه قرار گرفته است. این بار نه فقط مستاجران، بلکه مالکان برخی واحدهای مسکونی هم در تهران به دنبال «هم‌خانه» می‌گردند.
اتفاقی که نشانه ای است از تغییر سبک زندگی که می‌توان گفت؛ مهمترین دلیل آن مشکلات اقتصادی است. خانه و حریم خانه از دیر باز محل و مکان آرامش و آسایش افراد است. محلی که در آن از اغیار به دور هستند و در کنار اعضای خانواده استراحت می‌کنند.
اما امروز دیگر از خانواده‌های پرجمعیت سابق خبری نیست و حالا مدتهاست که افراد مختلف (زن یا مردم) به صورت انفرادی زندگی می‌کنند. آگهی خانه اشتراکی آنهم از سوی مالکان در واقع با خودش پیام‌های روشنی دارد.
اول: افراد زیادی هستند که توان تامین مخارج زندگی را ندارند. از آنجا که اصلی‌ترین هزینه زندگی در شهرها، به هزینه مسکن مربوط میشود، این افراد ناگزیر هستند که محیط امن خانه خودشان را بر روی افرادی که با آنها غریبه هستند و تنها از طریق یک آگهی پیوند میان آنها برقرار می‌شود، اجاره دهند.
دوم: تعداد جمعیت افرادی که به تنهایی زندگی میکنند روز به روز افزایش یافته است. این جمعیت در حال بزرگتر شدن است. جمعیتی که دولتها باید برای تامین نیازهای آنها برنامه ریزی کنند.
سوم: به یک آگهی که در دیوار منتشر شده توجه کنید. خانم مالک یک آپارتمان در خیابان جیحون (مرکز شهر) به دنبال یک همخوانه می گردد. ملک 55 متر است. برای این ملک 120 میلیون تومان ودیعه و 5میلیون و 500 هزار تومان اجاره بهای ماهانه درنظر گرفته شده که قابل تبدیل هم نیست. به طور طبیعی واحد آپارتمان 55 متری طبیعتا باید یک خوابه ساخته شده باشد. مشخص نیست مالکان این واحدها را چگونه میان خود و همخانه آینده تقسیم می‌کنند. اما به طور طبیعی شرایط باید به‌گونه‌ای باشد که افراد در آن احساس آرامش و آسایش داشته باشند.
چهارم: پذیرفتن فرد دیگری در یک خانه 55 متری می‌تواند این پیام را هم داشته باشد که اگر مانند برخی شهرهای گرانتر دنیا نظیر توکیو، شانگهای، لندن، خانه‌های با متراژ کوچک ساخته شود، مشتری خاص خود را خواهد داشت. در نتیجه همه این اتفاقات پیام روشنی که جامعه به مسئولانش مخابره می‌کند این است: سبک زندگی مردم (خصوصا در کلان شهرها) در حال تغییر است. آنها حاضرند به خاطر عبور از مشکلات معیشتی (و در مواقعی شاید برای دریافت احساس امنیت) به یک فرد غریبه اجازه دهند در حریم خانه آنها ساکن شود. این افراد در واقع کسانی هستند که شغل و کار آبرومندی دارند. اما درآمدهای آنها کفاف مخارج زندگیشان را نمی دهند. در نتیجه ما با طبقه ای روبه رو هستیم که در عین داشتن شغل و منزلت اجتماعی، فقیر به حساب می‌آید.