به‌راستی جریان اصلاحات در چرخه دو دوره از دولت‌مداری، چه به‌روز جامعه آورده است

به گزارش پایگاه خبری صدای جویا از شاهین‌شهر اصفهان، حسین صفوی تحلیل مسائل سیاسی و فعال مدنی طی یادداشتی کوتاه با نام «جگر ما آتش‌گرفته است» آورده است؛ هنوز هْرم جگرسوز از دست دادن سردار شهید عزیزی‌مان حاج قاسم سلیمانی را در دل‌ها داشتیم که فتنه دیگری رخ نمایاند ولی این فتنه، مانند فتنه‌های قبلی نبود.

 این بار پیاده‌نظام داخلی دشمن، همان‌که «خسارت محض» را برایمان به ارمغان آورده بود پا به صحنه گذاشت. مقام معظم رهبری و یاران سردار از انتخاب سخت سخن می‌گفتند ولی دولت! برای خوشایند اصحاب مذاکره! «آینده» را خرج انتقام سردار کردند.

ازآنجاکه مسیر حرکتمان به سمت قله است، لذا محکم و استوار ایستاده‌ایم. ما غصه‌داریم ولی در عقبه تاریخی خودمان یاد گرفته‌ایم که غصه‌دار هم بجنگیم؛ اما ضربه تزویر و ناکارآمدی و فریب، ضربه‌اش بسا دردناک است. به فتنه اخیر بنگرید، اغتشاشگران که صداقت بی‌مانند سپاه را در اعلام علت حادثه هواپیمای اوکراینی بهانه کرده بودند به خیابان‌ها ریخته و شعارهایی سر دادند که جای تأمل دارد.

به‌راستی این جریان اصلاحات در چرخه دو دوره از دولت‌مداری، چه به‌روز جامعه آورده‌اند که عده‌ای گستاخانه در خیابان‌ها شعار «نه شاه می‌خواهیم نه رهبر – نه بد می‌خواهیم نه بدتر» سر می‌دهند. هر کسی هم که شم سیاسی نداشته باشد خوب درک می‌کند که این‌گونه شعارها رنگ و بوی عامدانه دارد و شعاری نیست که از دل مردمی بجوشد که به مدت چهل سال در حرم امن و امنیت جمهوری اسلامی ایران بسر برده‌اند.

ابتدا بی‌حرمتی به شهید را آغاز کردند. درحالی‌که از به رخ کشیدن اقتدار جمهوری اسلامی با نشان دادن شهرک‌های موشکی زیرزمینی شرم و ابا داشتند و می‌ترسیدند که تعزیه مذاکرات به هم بخورد، فراموش کرده‌اند که امنیتشان درگرو همین اقتدار بود. دولت و جریان اصلاحات، مردم شهیدپرور را به نقطه‌ای رساندند که عده‌ای اجیر شده اقدام شنیعی را مرتکب شده و به پاره کردن بنرهای سردار اسلام رو آوردند. زهی بی‌شرمی.

در زمان جنگ نباید خاک‌ریزهای خودی را تراشید و در زمین دشمن بازی کرد. از چنین دست‌ها و گلوهایی که تصاویر حاج قاسم را پاره می‌کنند و یا شعار نه شاه می‌خواهیم ... را سر می‌دهند بوی همان دست‌هایی به مشام می‌رسد که به خون عزیزترین فرزندان این میهن آغشته است.

هر کس که در چنین شرایطی فکر می‌کند در جای امنی قرارگرفته و سنگ و کلوخی بوی اصابت نخواهد کرد خوب بداند که چنانچه برج و باروی بنای امنیت بشکند دیگر سرپناهی برایشان باقی نخواهد ماند و سرهای خودشان آماج سنگ‌پرانی‌های بعدی خواهد بود. هرچند که در عقلانیت شعار دهندگان، می‌تواند تردید جدی وجود داشته باشد اما بقول حافظ:

ای که در کوچه معشوقه ما می‌گذری /بر حذر باش که سر می‌شکند دیوارش

انتهای پیام/ج