تحلیل عملکرد شورای پنجم شهر شاهین‌شهر

به گزارش پایگاه خبری صدای جویا از اصفهان، سیدمیلاد سید شمالی فعال سیاسی و مدنی شاهین‌شهری طی یادداشتی با عنوان«تحلیل عملکرد شورای پنجم شهر شاهین‌شهر» آورده است؛ اکثر افراد وقتی پایان یک شورای (انتخابی/انتصابی) نزدیک می‌شود، اگر بدانند میزان (رأی آوری/انتصاب) نفرات و یا تائید شدن صلاحیتشان کم است به "بدگویی" و نه "انتقاد صحیح" روی می‌آورند، فارغ از اینکه اگر خودشان در مقام همین افراد بودند احتمالاً وضعیت بدتری رخ می‌داد، و بالعکس اگر آن‌ها را صاحب کرسی در آینده بدانند تملق و چاپلوسی می‌کنند.

در ابتدا باید گفت انتخابات شوراهای شهر و روستا از آنجا که تائید صلاحیت کاندیداها بر عهده نمایندگان مجلسی قرار دارد که مقرر است در سال‌های آینده از خدمت به خلق همین افراد استفاده و تجمیع رأی کنند و منطقه جغرافیایی مشترکی هم با این افراد دارند، از بنیان اشکال ذینفع بودن ناظر را دارد و متأسفانه شورای نگهبانی که افرادش طمعی به مناصب انتخابی ندارند در این انتخابات نقش نظارتی نداشته و نمایندگان هم بنابر نفع شخصی قصد جدی برای اصلاح قانون انتخابات ندارند و صرفاً زمزمه ضعیف اصلاح سر می‌دهند؛ درنتیجه مشکل از قانون و ساختار این قسم انتخابات است و تمام تقصیر اشکالات و ضرر به منافع مردم بر عهده افراد منتخب نیست.

در شهر عزیز ما شاهین‌شهر هم افرادی ماورای این شرایط نداریم و وضعیت به همین منوال است در خوب و بد شورای پنجم می‌توان گفت؛ شفافیت به طرز بی‌سابقه‌ای اجرا شد که بعضاً باعث ترس گذشتگان شد و چون افراد منتخب صرفاً دارای پشتوانه عصبیت و قومیت بودند نه قدرت سیاسی طبیعتاً دچار چالش آشکار شدند. که این‌یک دست نبودن اتفاقاً به نفع مردم و آینده شهر بود چون ظرفیت انتقاد بیرونی و پالایش درونی را افزایش داد و در این بین مقداری منافع مردم هم تأمین شد، البته اعضا متأسفانه نتوانستند از دخالت نهادهای بالادستی در اختلافات طبیعی خود جلوگیری کنند و بیش‌ازحد غرق بازی شدند و درک نکردند که شان جایگاهشان کجاست و نتوانستند نوکری مردم را به نحو شایسته مردم انجام دهند.

شاید عجیب باشد اما در باب تعویض مکرر شهرداران حق طبیعی آن‌ها بود. (ظاهر امر را می‌بینیم و مسائل پشت پرده را به اهالی پشت پرده می‌سپاریم)

چون اکثر شهرداران احتمالاً به سبب بروکراسی به آن‌ها دیکته شده بود و آن نفرات زیر بار نقش نظارتی شورا نمی‌رفتند و اگر حقوق و تکالیف نفرات شهرداری و روند پیش‌بینی‌شده مدیریتی و اجرایی طی می‌شد جابه‌جایی نفرات آن‌ها در سطح شهردار زیاد اهمیتی نداشت.

چون اکثر کارها توسط معاونین و کارشناسان و کارگران انجام می‌شود و باید دانست شخص شهرداری که رابطه خوبی با مقامات استان نداشته و توانایی اخذ امکانات و منابع ندارد، بود و نبودش فرق یک صندلی و مقداری حقوق است و قدری خورده فرمایش (به ثبات در مدیریت از آنجا که باعث فساد می‌شود اعتقادی ندارم ثبات و اصلاح در فرآیند مهم است که هرکسی به‌عنوان شهردار آمد باید و فقط می‌تواند کار درست را انجام دهد نه آنچه طبعش می‌پسندد و مسئولین هم کم‌کم باید عادت کنند بدون ناراحتی جابه‌جا شوند تا اصل چرخش نخبگان رعایت شود.)

در کل باید گفت خصوصیات شخصی و روانی اعضای شورای پنجم شاهین‌شهر برای مردم مهم نیست و اگر اشکالی هست بر عهده تائید کنندگانشان است و باید بدانیم بسیاری از مردم حتی نام آن‌ها را نمی‌شناسند و از نسب آن‌ها و شهردار و فرماندار و نماینده و... بی‌اطلاع‌اند و درگیر معاش و مشکلات خودشان هستند و روند اجرای امور و حل مشکلات است که توسط آن‌ها دیده می‌شود که آن‌ها با توجه به شرایط نامناسب اقتصادی کشور و شهرداری‌ها و امتیاز شفافیت این شورا قطعاً عملکردی بهتر از شوراهایی داشتند که پاداش جلسات و هدایا از سازمان‌های مختلف دریافت می‌کردند گرچه خالی از انصاف است که بعضی اعضا در ان ادوار هم حضور داشتند ومتاسفانه مرتکب این اشتباه شده‌اند که امیدوارم مورد بخشش خداوند واقع شوند.

البته زیاد هم نباید خود مقدس پندار بود و باید دانست، انسان ممکن الخطاست و همه ما به جز معصومین مبتلا به خطا هستیم اما آنجا این خطاها مشکل‌ساز می‌شود که افراد اصرار بر اشتباه دارند و پاسخگویی و عذرخواهی را نشانه ضعف می‌دانند و جرات این کار ساده را هم ندارند.

و باید گفت و تأکید کرد رأفت اسلامی در برابر خطای افراد شامل موارد شخصی می‌شود و نه اجتماعی به این معنا که شخص متخلف (با شرط توبه کردن) بعد از جبران بیت‌المال صرفاً به نحوی بخشیده شود که زندگی شخصی‌اش حفظ شود، نه اینکه مسئولیتی به او تعارف شود تا بعداً از او در مواقعی استفاده شود و خدای‌نخواسته به‌عنوان مهره عمل کند و شأن و انسانیتش را از دست بدهد.

اگر بخواهم نوشته سطحی خودم را به‌واسطه کلام معصوم عمق ببخشم خواهم گفت؛ امام علی (ع) می‌فرمایند: هنگامی‌که صلاح و نیکی زمانه و مردم آن را در بر گیرد در چنین شرایطی اگر کسی گمان بد به دیگری ببرد که از او گناهی آشکار نشده است بی‌تردید به او ستم کرده است، اما هنگامی‌که فساد بر زمان و اهل آن فراگیر شد هرکس به دیگری گمان خوب ببرد خودش را فریب داده است.

انتهای پیام/ج