حزب‌اللهی بودن یا نبودن، مسئله این است

به گزارش پایگاه خبری صدای جویا از تهران، سلمان کدیور فعال سیاسی و مدنی با انتشار نوشته‌ای انتقادی با عنوان «حزب‌اللهی بودن یا نبودن، مسئله این است» به شرح زیر آورده است؛

از وقتی آن خانم (منصوره معصومی اصل) در تلویزیون گفته مملکت برای حزب الهی‌ها است، همه بخصوص حزب الهی‌ها دارند انکار می‌کنند. ولی آیا حقیقت جز این است؟ و این خانم جز حقیقت را گفته؟

به نظرم صداقت ایشان قابل تحسین است. کجای این مملکت برای غیرحزب الهی‌ها است؟ کدام سلیقه غیر حزب الهی در قدرت نماینده دارد؟ در کتاب‌های درسی در تریبون‌های رسمی در ارکان های تصمیم‌گیری می‌توان از آنها نشانی گرفت؟ در قهرمان‌هایی که معرفی می‌شود سهم غیر حزب الهی‌ها چقدر است؟ در قاب رسانه ملی که با قلع و قمع دیگر سلایق، حزب‌اللهی‌های هیئتی را به‌جای مجری و برنامه‌ساز و کارگردان نشانده؟ در قانون‌نویسی کجا سلایق غیر حزب الهی را در نظر می‌گیرند؟

در این مملکت بیش از 80 میلیون ایرانی را مجبور می کنند که حتی مثل حزب الهی ها لباس بپوشند وگرنه مجازات می شوند.  اگر استادی خلاف حزب الهی ها در دانشگاه موضع بگیرد اخراجش می کنند. اگر مثل حزب الهی ها موضع نگیرد شورای نگهبان رجل سیاسی حسابش نمی کند. در این مملکت رئیس هلدینگ ها، هیئت مدیره ها، بودجه ها و پول ها به غیر از حزب الهی ها تعلق می گیرد؟

بخصوص با روی کار آمدن دولت حزب‌اللهی جوان؟ حتی در دادگاه اگر شما حزب الهی باشی یا نباشی، حکم توفیر می‌کند. در همین حوادث سال پیش اگر یک حزب الهی کشته شد، دادگاه‌ها برایش گرفتند و قاتلین را قصاص کردند، اما ده‌ها انسان بی‌گناه دیگر که خونشان ریخته شد، هیچ‌کس خون‌خواه آنها نشد.

انگار خون آنها خون است و خون مابقی آب! حزب الهی‌ها می‌تواند برای علایق و سلایقشان به خیابان بیایند، جشن بگیرند یا اعتراض کنند؛ اما پاسخ غیر حزب الهی‌هایی که در خیابان برای اعتراض می‌آیند چیست به‌جز خشونت؟ رسماً می‌گویند هرکس مثل حزب الهی‌ها فکر نمی‌کند، می‌تواند از این مملکت برود.  این تفکر است که این آب‌وخاک را به روزگاری چنین رسانده که قاطبه مردم از نام حزب الهی دل‌خوش ندارند.

یادم هست چند سال پیش در یک لایو پیرامون نقد جریان حزب الهی گفتم که حزب‌الله امروز از معنی نخست سال‌های اول انقلابش تهی شده و اکنون یک‌طبقه یا یک کالت است.

حزب الهی بودن کلید راه‌یافتن به قدرت است برای همین همه نقشش را بازی می‌کنند و هرچه خود را خشک تر و متعصب تر و ضدمردم تر نشان دهند، بیشتر از عایدات قدرت سهم می برند.

حزب الهی به معنی افرادی که خط قرمزی جز الله ندارند نیست، بلکه جریانی است که بیش از خداوند خود را به نظام سیاسی متعهد و وفادار می دانند. به راستی که مملکت برای حزب الهی ها است و جز این هم نیست.