در آرزوی رسیدن به کره شمالی!

به گزارش پایگاه خبری اصفهان سبز ، مهران صولتی جامعه شناس و استاد دانشگاه با انتشار یادداشتی با عنوان«در آرزوی رسیدن به کره شمالی!» به شرح زیر آورده است:

احمد نادری نماینده اصول‌گرای مجلس در توییتی گفته است؛ مشاهده رفتار و گفتار ترامپ در دوره اول ریاست‌جمهوری با کره شمالی نشان می‌دهد که داشتن بمب اتم برای کره امنیت آورده است. مدت‌هاست که بسیاری از نخبگان و دلسوزان کشور و انقلاب آزمایش و اعلام بمب را درخواست دارند. در سال ۱۳۹۷ رضا امیرخانی سفرنامه خود به این کشور را زیر عنوان نیم دانگ پیونگ یانگ منتشر کرد.

کتابی جذاب و خواندنی که در آن امیرخانی کوشیده است روایت خود از کره شمالی را آن چنان که هست به رشته تحریر درآورد؛ نه سفید به روایت حاکمان این کشور و نه سیاه به گفته فراریان از این سرزمین. اگر‌چه در هر دو سفر سایه مراقبت‌های حزب حاکم و ماموران آن به نویسنده اجازه نداده است تا تماسی آزادانه با واقعیت‌ها داشته باشد ولی در مجموع توانسته است به مخاطبان نوعی آشنایی کلی را ارائه نماید. گزاره‌های زیر نشان می‌دهند این کشور چگونه از برخی اصول گرایان دلبری کرده است:

کره شمالی به معنای واقعی یک جامعه نمایش است. نمایشی از یک ایدئولوژی بسیار موفق به باور حزب حاکم که توانسته روح و جسم مردم این کشور را تسخیر کند. از همین رو‌ است که در بازدید خارجی‌ها بسیار مراقبت می‌شود تا این تصویر خودساخته ترک بر ندارد!

در کره شمالی نظام تک حزبی وجود دارد و ماموران حزب می‌کوشند تا کنترلی تمام عیار بر زندگی شهروندان اعمال کنند آن‌چنان که مردم آشکارا از تماس با گردش‌گران هراس دارند و فرار را بر قرار ترجیح می‌دهند!

در رویدادی تناقض‌آمیز در این کشور مخالف امپریالیسم امریکا تمام مبادلات خرد با دلار و یورو انجام می‌شود و تقریبا اثری از وون یعنی واحد پول ملی این کشور وجود ندارد!

در کره شمالی اتومبیل شخصی وجود ندارد و فقط اعضای حزب می‌توانند از آن استفاده کنند. خبری از اینترنت سراسری هم نیست و نهایتا برخی مراکز می‌توانند هفته‌ای یک‌بار ایمیل‌های‌شان را چک کنند!

در این کشور پرسش‌ها محدود و پاسخ‌های آن‌ها پیشاپیش مشخص است. بازنمایی توانایی معجزه‌آسای رهبران کبیر (پدربزرگ، پدر و رهبر فعلی) در هر رویدادی باید مورد تاکید قرار گیرد!

در کره شمالی فقط دو کانال تلویزیونی با دو روزنامه سراسری وجود دارد. قرار دادن شیء روی تصویر رهبر نقش بسته در صفحه اول روزنامه یا نشستن در پای مجسمه رهبران کبیر توهین محسوب شده و به مقامات بالاتر گزارش می‌شود!

سخن از آسیب‌های تحریم‌های آمریکا از زبان مسئولان جزء حرف‌های ممنوعه محسوب نمی‌شود. بر عکس آن‌چه قدغن است سخن گفتن از ناتوانی‌های داخلی حتی در حد تفاوت میان معاونان حزب حاکم است. هیچ کمبودی نباید به عمل‌کرد رهبران کبیر نسبت داده شود!

وجود نظم و اطاعت پذیری از مولفه‌های فرهنگ عمومی کشور محسوب می‌شود. هم‌چنین نوعی هم‌سانی کسالت‌آور در پوشش و سبک زندگی مردم مشهود است. تقریبا هیچ‌کس لبخند نمی‌زند ولی مصرف مشروبات الکلی کاملا رایج است!

روحیه میهن‌دوستی در کنار ستایش از توانایی‌های رهبران کبیر هر روز به زندگی مردم پمپاژ می‌شود. پیشرفت‌های نظامی شگرف ولی عقب‌ماندگی در عرصه‌های اقتصادی مانند تولید برق کاملا عیان است. حتی دانشجویان زیر چراغ برق خیابان‌ها درس می‌خوانند!

خدمت سربازی اجباری و پنج تا ده سال است. همه خانه‌ها و وسایل درون آن امانت و متعلق به دولت است. هر روز صبح همه دانش‌آموزان و دانشجویان باید به صورت جمعی تکرار کنند؛ ما خوشحال‌ترین مردم جهان هستیم!