حجاب پارسال مهسا، استاندارد قانون‌گذاران امسال

به گزارش پایگاه خبری صدای جویا از گیلان، فرشته مزینای فعال اجتماعی و مدنی با انتشار یادداشتی با عنوان «حجاب پارسال مهسا، استاندارد قانون‌گذاران امسال!» نوشت؛

لباسی که پارسال همین روزها بر تن مهسا امینی بود امسال آخرین حد پوشش  مورد نظر مسئولان فرهنگی، و نمایندگان تصویب‌کننده قانون حجاب و عفاف، و آرزوی ستاد امر به معروف و نهی از منکر است!

چرا این‌گونه شد؟ مگر حجاب مهسا امینی چگونه بود که پارسال به خاطرش دختری جان داد و امسال شده آرزویتان! جز اینکه مأمور کج‌سلیقه و کج‌فهم شما مطابق فهم خود آن را اندازه‌گیری کرد و به ذائقه‌اش خوش نیامد و بر سر مهسا فریاد زد و شد آنچه نباید می‌شد؟!

قبل از آن، وضعیت حجاب چگونه بود؟ جز اینکه سال به سال از حجم پوششها کم می شد و به حجم رنگ و لعابها اضافه و‌ چون تدریجی بود به چشمتان نمی آمد و ندیده می گرفتید و دلتان به همان حجاب نیم بند خوش بود؟ به قول برخی، زنان و دختران کم کم داشتند خیابانها را با سلیقه و زیرکی خود تسخیر می کردند و شما تنها گاهی مستاصل و ناامید از تغییر و تاثیر، هجومی و تشری و سپس سکوت، تا پذیرش یک تغییر دیگر، اما...

اما آن مأمور بخت برگشته نمی‌دانست با یک حرکت چگونه به این سیر سرعت می‌بخشد و به دنبالش تصمیم‌گیرانی نابخرد آتش بر خرمن خشمی می‌زنند که طی سالیانی انباشته شده بود و کم‌کم داشت تخلیه می‌شد و این حرکت منجر به رنسانسی می‌شود در کل جامعه، به نام جنبش مهسا!

حجاب مهسا در روز ۲۵ شهریور پارسال حجابی بسیار معمولی و عرفی بود که در شهر او کمتر از آن نیز از سالیانی دور عرف بود، اما امان از آنان که داعیه‌دار فرهنگ‌اند و اندک فهمی از فرهنگ جامعه خود ندارند!

از آنچه پس از آن روز گذشت نگویم که بسیار گفته‌اند و شنیده‌اید، اما اگر از تمام خشم‌ها و خشونت‌ها و خون‌ها و اسارت‌ها در این یک سال بگذریم، نمی‌توان از سیاست این دولت کریمه و مجلس فخیمه در برخورد با فرهنگ جامعه که زنان نیز بخشی از آنند گذشت که گویی قرار است نابودی فرهنگ کهن این سرزمین، در این دوران با تیشه زدن به ریشه آن و با دست اینان رقم بخورد!

گفتم حجاب پارسال مهسا حالا شده آرزوی دلواپسان حجابی که نمی‌توانند حتی با تهدید و جریمه و بازداشت هم موهای افشان زنان را به زیر سرپوشی ببرند که مصداق باحجابی باشد.

اینان یکسال است مدام می‌گویند، زنان پس از برداشتن حجاب سر، حجاب از تن هم برخواهند داشت و عریان خواهند شد و دیدیم که به جز مواردی نادر چنین نشد. گفتند این جنبش فواحش است! گفتند توطئه‌ای است همه‌جانبه از سمت دشمنان و نشانه‌اش حمایت آنان!

اما نگفتند آیا ما مقصر نبودیم در پیدایش آن؟ نگفتند شاید سیاست اجبار ما از ابتدا همان کسانی را که به‌خاطر امام و به رنگ انقلاب درآمدن، روسری و حتی چادر به سر کردند  (رجوع کنید به گزارش‌های ساواک از افزایش دختران چادری در سال‌های منتهی به پیروزی انقلاب ۵۷) در مقابل خود  قرار دادیم و جامعه را به جایی رساندیم که حالا عده‌ای برای اینکه رنگی از شما و نشانه‌ای از حمایتتان بر آنها نباشد، چادر از سر برمی دارند!

زنان عفیف ایران‌زمین از به رسمیت شناختن حق انتخابشان در پوشش سر راضی می‌شدند، و آگاهانه حجاب را برای خود و دخترانشان انتخاب می‌کردند، اگر حاکمیت خردمندانه این حق را به آنها می‌داد، اما متعصبانه و نابخردانه ندادند و آنها را به جایی رساندند که این حق را با جسارت گرفتند! و اکنون با شیوه‌ای که علما و دولتمردان در اصرار بر راه اشتباه رفته، در پیش گرفته‌اند، بعید نیست روزی بیاید که بی‌حجابی کنونی برخی، آرزوی آنها شود که این مقدار را برنمی تابند.

عرب‌ها جمله حکیمانه‌ای دارند که "الانسان حریص علی ما منع"، انسان بر چیزی که از آن منع شود حرص می‌ورزد و علم روان‌شناسی نیز آن را تایید کرده است. اما مسئولان ما همچنان معتقدند باید زور و اجبار مبنای حکومت‌داری‌مان باشد، وگرنه باخته‌ایم! و می‌پندارند با تهدید به خشونت و شدت با یک مساله فرهنگی، می‌توانند فرهنگی  مطابق سلیقه خود بسازند، اما زهی خیال باطل!

 برتراند راسل می‌گوید، در "دوران ویکتوریا" زنان لباسی که می‌پوشیدند، کاملاً زمین را جارو می‌کرد و پاهایشان را کاملاً می‌پوشاند؛ حتی اگر انگشت پای زنی دیده می‌شد همان کافی بود که مردان را شهوانی کند و میل جنسی را در آنان برانگیزاند!

اینک زنان تقریباً نیمه‌برهنه می‌گردند و بیشتر قسمت پاهایشان دیده می‌شود، ولی مردان ابداً آن‌طور تحت‌تأثیر قرار نمی‌گیرند.

همین نکته ثابت می‌کند که «ما هر چه بیشتر چیزی را پنهان کنیم یک جاذبه انحرافی بیشتر برای آن تولید می‌شود!»

به تعبیری، هر چه بیشتر از کاری منع کنی، حرص بر انجام آن کار بیشتر می‌شود!